Lieve kinderen,
De schepping loopt niet uit op een nederlaag voor God
Jullie hebben in een grijs verleden allemaal catechisatie bij mij gevolgd. Ik zal het nu niet hebben over wat we toen allemaal beleefd hebben. Ik roep je alleen iets in herinnering. Jullie moeten me vast meer dan een keer de vraag hebben horen stellen waarom de Here na de zondeval van Adam en Eva niet de planeet aarde als een prop papier verfrommeld heeft en de ruimte heeft ingeschoten. Het was voor God toch verreweg het gemakkelijkste geweest om een andere planeet uit te kiezen en met de ervaring die Hij intussen had opgedaan een nieuwe schepping te maken? Het antwoord waarom God dat niet gedaan heeft kun je heel ingewikkeld maken door te stellen dat God juist alles gebruikte om uiteindelijk zijn liefde te kunnen laten zien aan Zichzelf, aan de engelen en aan alle mensen. Maar ik benaderde het ook wel van een iets andere kant: God kan op geen enkele manier satan laten winnen. Hij kan zelfs satan niet in de waan laten dat hij de Here, die toch ook zijn schepper was, een nederlaag heeft weten toe te brengen. Nee, God gaat bewijzen dat Hij na iedere scheppingsdag niet een te groot woord heeft gesproken. Toen Hij zijn eigen werk evalueerde, deed Hij dat als Schepper voor Wie er echt geen geheimen en verrassingen waren in zijn schepping (bijvoorbeeld over zonde en dood). Hoe zou God ooit kunnen rusten op de 7de dag als er nog iets mankeerde aan zijn schepping?
Continuïteit
Dit brengt mij er toe te denken dat God ook na de zondeval zijn plannen niet drastisch gaat veranderen. Ook gaat Hij niet ongemerkt wijzigingen aanbrengen in zijn oorspronkelijke concept. Ondanks de zondeval, maar ook door de zondeval heen gaat God zijn schepping zich laten ontwikkelen. De opdracht aan Adam en Eva om de aarde te bouwen en te bewaren veranderde niet door de zondeval. Mijns inziens is er dus veel meer continuïteit vanuit het paradijs dan ik meen waar te nemen bij bijvoorbeeld de Bruijne. Wat wij lezen in Genesis 1 en 2 vormt daarom, zover ik kan zien, ook veel meer de grondtoon van alles wat er volgt tot en met de voltooiing van het Koninkrijk. Heel concreet: de lijnen die je in het scheppingsverhaal ziet mag je wel degelijk serieus nemen als je nadenkt over intermenselijke verhoudingen. Je kunt het letterlijke verhaal van de schepping niet negeren als een soort verouderd concept wat intussen door zondeval voor ons niet helder meer is en wat door het werken van de Heilige Geest richting het Koninkrijk ook allang als verouderd en dus als een gepasseerd station beschouwd kan worden.
Ik heb daar ook nog een andersoortig argument voor. De verleiding is groot voor mij om te reageren op de recente discussie over schepping en evolutie. Ik probeer me echter te beheersen. Maar noteer in ieder geval even dat het misschien niet toevallig is dat deze discussie (over geloof en evolutie) op dit moment gevoerd wordt terwijl ook het gesprek nog gaande is over de Bijbelse positie van mannen en vrouwen. Als Dr. Gijsbert van den Brink met zijn boek “En de aarde bracht voort” gelijk heeft dan kunnen we voor de m/v discussie in ieder geval nooit meer een beroep doen op het scheppingsverhaal. Het Bijbelse scheppingsverhaal staat dan immers zover af van de ‘werkelijke’ gang van zaken dat je daar nauwelijks nog conclusies uit kunt trekken. Voor mij zijn dit zaken die zomaar de woorden actueel maken die Paulus noteert over een geestelijke strijd (Efeze 6).
Maar goed, ik zou nog een argument noemen waarom we in de discussie rond m/v en ambt wel degelijk gebruik kunnen maken van het scheppingsverhaal. Ik zie alleen dat ik dat beter in een volgende brief kan doen.
Groeten, Pa