Inmiddels zijn op deze site tal van artikelen terug te vinden. Zo verscheen de laatste maand van Henk Room een artikel over de vraag of vrouwen in Paulus’ tijd onvoldoende geschoold waren, en daarom maar beter konden zwijgen. Bart van Egmond belicht het gelijkheidsdenken van onze tijd, als een macht die de kerk bedreigt en ook doorwerkt in de synodebesluiten. Ida Slump – Schoonhoven schrijft over moederliefde en moederschap: mythe of gave? Pieter Boonstra gaat in op de manier van bijbeluitleg tussen biblicisme en schriftkritiek. Dolf te Velde zoomt in op de bijbelse gronden onder de synode-besluiten. Actuele stof en zeker de moeite waard om rustig kennis van te nemen.
Overigens zijn wij niet zonder meer ‘tegenstanders’ van de vrouw in alle ambten. Dat etiket is snel geplakt, maar niet op z’n plaats. Wel verwachten we daar een weloverwogen, evenwichtige en bijbels gezonde argumentatie bij, die de toets van de kritiek kan doorstaan. Ook willen we graag honoreren wat de G.S van Ede uitsprak, dat het doorlopend spreken van de Schrift twee lijnen laat zien, namelijk die van gelijkwaardigheid van man en vrouw én van verschil in verantwoordelijkheid. Beide lijnen dienden volgens Ede verdisconteerd te worden. Duidelijk is dat de synode van Meppel 2017 in essentie slechts één lijn heeft uitgewerkt.
Ook door voorstanders van de vrouw in het ambt wordt de argumentatie van de synode als ‘zwak’ en 'niet overtuigend' beoordeeld. De kernvraag waar de kerken antwoord op moeten geven is of de onderbouwing van de besluiten solide genoeg is om er een andere kerkelijke praktijk op te funderen, afwijkend van wat de kerk van Christus door de eeuwen heen heeft gevonden. Zowel ‘voor- als tegenstanders’ lijken van oordeel dat dat niet het geval is. Het wekt wel bevreemding wanneer kerkenraden desondanks tot onmiddellijke uitvoering overgaan. In hoeverre hebben zij de besluiten mét hun gronden tegen het licht gehouden en andere argumenten overwogen?
Er zijn ook kerken die in revisie willen gaan, juist omdat de synode de aansluiting bij eerdere synode-uitspraken loslaat en eenzijdig één lijn volgt. De bijbelse gronden zijn volgens hen niet overtuigend en door de zaak in de vrijheid van de kerken te laten wordt de eenheid van de kerken niet gediend. Ook valt zeer te betreuren dat al heel wat buitenlandse zusterkerken, zowel binnen als buiten Europa, de banden met de GKv-kerken hebben verbroken. De synode heeft ook nagelaten op de door deze kerken ingebrachte argumenten in te gaan.
Op diverse manieren en op verschillende niveaus werken de besluiten niet verbindend, maar werken ze onrust en onzekerheid in de hand. Het risico van verbrokkeling van de kerken is niet denkbeeldig.
De eenheid van de kerken ligt ons na aan het hart. Als kerk van Christus blijven wij alleen verbonden met onze Heer en met elkaar wanneer wij Zijn Woord in haar geheel liefhebben en ons daardoor ook willen gezeggen. De kerken zijn immers onderling verbonden in eenheid van het christelijk geloof, in gehoorzaamheid aan de Heilige Schrift.