Inleiding

“Als de professionals er niet uit komen, leggen ze het probleem bij de amateurs’. Die reactie hoor ik wel eens over het feit dat de synode de uiteindelijke beslissing over vrouw en ambt neerlegde bij de plaatselijke kerken. Ik snap dat wel.

Voor het gemiddelde gemeentelid wordt het ingewikkeld. Op gemeenteavonden gaat het over verschillende betekenissen van Griekse woorden. ‘Dan haak ik af – zeggen broer Jan en zus Marie - laten de deskundigen beslissen’.

Vind je ook niet?

Luther zou zich in zijn graf omdraaien van opwinding als hij het hoorde. Wat was de Reformatie anders dan dat het verschil tussen de deskundigen (clerus) en de gemeenteleden (de leken) verdween? Wij zijn allen priesters. Jullie zijn koningen en allemaal profeten ¹. Johannes schrijft in de bijbel:

“ Wat uzelf betreft: de zalving die u van hem (van God) ontvangen hebt is blijvend, u hebt geen leraar nodig. Zijn zalving (de Geest) leert u alles naar waarheid, zonder bedrog” .²

De zalving is de heilige Geest, de leraar van de kerk. Laat je door Hem leiden. Hij maakt je alert op wat goed en fout is. Lever je niet uit aan de deskundigen. Soms gingen theologen voorop en ging het goed fout ³. Luther schreef een boekje dat heet ‘Dat een christelijke vergadering of gemeente het recht en de macht heeft alle leer te beoordelen…”. ⁴. Hij signaleert dat het fout ging omdat in de Rooms-Katholieke kerk het beoordelen van de leer aan de geestelijken werd overgelaten. En dan schrijft Luther:

Want Christus beveelt juist het tegendeel. Hij ontneemt de bisschoppen, geleerden en concilies zowel het recht als de macht om de leer te beoordelen en geeft die aan iedereen en aan alle christenen samen, als Hij in Johannes 10:4 zegt “ Mijn schapen kennen mijn stem” En ook: “ Maar een vreemde zullen zij beslist niet volgen, maar zij zullen van hem wegvluchten, omdat zij de stem van vreemden niet kennen” (Joh.10:5) (p.874).

Wat een warme benadering van Gods Woord: het is Jezus’ stem. En Hij is geen vreemde. Mensen van God hebben ontzettend veel liefde en diep respect voor het woord van God: mijn Heiland spreekt.

De woorden van God zijn voor mensen van God

Dat diepe respect voor de Bijbel, dat diep doorleefd gevoel van heiligheid bij dit Boek is aan het verdwijnen. Ook hier speelt ons in de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt parten dat er een duidelijk spiritueel tekort is ⁵. Het geloofsleven is te weinig doorleefd. Ik bedoel dan een houding van diep respect voor Gods machtig en onfeilbaar Woord omdat je ervaren (!!) hebt wat de Heilige Geest door dit Woord aan je gedaan heeft.

Dat respect en die liefde vind je nog terug in het belijdenisgeschrift dat nog in de sfeer van de Reformatie spreekt. In de Dordtse Leerregels is heel veel te leren over doorleefd geloven. Ik merk voor mezelf dat het goed is van tijd tot tijd een bad te nemen in de Dordtse Leerregels. Dat geeft troost. God wordt dan groot en jij weer een stuk kleiner. Dat is heel gezond voor je geloof en vertrouwen.

Ik ga nu niet met u in bad, maar we nemen een snelle douche als ik u even wil laten voelen hoe er over de Bijbel gesproken wordt in die Leerregels uit Dordt. Het gaat in hoofdstuk 3/4 over de vernieuwing van ons leven. God gebruikt daarvoor middelen, net zoals in het dagelijks leven.

De almachtige werking van God waardoor Hij ons natuurlijk leven voortbrengt en in stand houdt, sluit het gebruik van middelen niet uit, maar vereist die juist. Daarmee heeft God immers naar zijn oneindige wijsheid en goedheid zijn kracht willen uitoefenen.

Zo is het ook met de bovennatuurlijke werking van God waardoor Hij ons opnieuw geboren doet worden: deze sluit niet uit en neemt evenmin weg het gebruik van het evangelie, dat de wijze God tot zaad van de wedergeboorte en voedsel voor de ziel bestemd heeft.

wonder

Een mens van God is geboren uit het wonder. Dat is de wedergeboorte. In de gereformeerd vrijgemaakte spiritualiteit krijgt dat niet zo’n accent. Misschien is er daarom te weinig diep doorleefd respect voor dat ongelofelijk Woord van God, dat zaad dat nieuw leven in ons deed ontstaan ⁶

Gereformeerd vrijgemaakt betekende wel altijd dat het Woord centraal stond. Dat was heel belangrijk. En dat neem ik dankbaar mee. Maar het was min of meer een formele categorie waar je zelf a.h.w. een beetje buiten stond. Maar de Dordtse Leerregels laten zien hoe diep van binnen God met Zijn Woord alles op de kop zette toen er nieuw leven ontstond toen hij je tot geloof bracht. De wedergeboorte is het werk van Gods machtige Geest.

Dat is – wordt zo mooi verwoord in de Dordtse belijdenis – net zo geweldig als de schepping uit niets of de opstanding uit de dood ⁷. Niet te geloven, man, zo’n kracht komt er los. En welk middel ontketent dat?

Dat is het Woord “dat de wijze God tot zaad van de wedergeboorte en voedsel voor de ziel heeft bestemd”.

Het Woord van God. Het is je leven. Je bent eruit geboren. En je blijft erdoor in leven. Zonder dit voedsel sterft je geloof. Als je dat beseft, koester je de Bijbel in plaats van te bekritiseren zoals in de kerken gebeurt of teksten eruit te negeren zoals op een synode gebeurt.

Gehoorzaamheid

De apostelen en de leraars die hen hebben nagevolgd, hebben het volk over deze genade van God eerbiedig onderwezen om God te eren en alle menselijke hoogmoed neer te drukken.

Een mens van God is afhankelijk van het Woord van God. Dat brengt je tot gehoorzaamheid aan dat Woord.

Die nederige houding van afhankelijkheid en ontvankelijkheid is ook een zwak punt in onze gereformeerd vrijgemaakte beleving van het geloof. Je merkt hoe kerkgangers hun geloof beleven uit de kritiek die je op de preken krijgt. Die kritiek is gezond voor de prediker, maar zegt ook iets over de hoorder. In al de jaren dat ik preekte, kwam kritiek op twee punten nogal eens terug. Vroeger werd men boos als je niet genoeg benadrukte dat onze kerk de (!!) kerk is. Nu worden mensen sikkeneurig als je het over zonde hebt.

Wat is de verbindende lijn? Dat is de neiging tot trots. Onze kerk was de beste kerk. En ik ben een parel in Gods hand die geen zin meer heeft om negatieve verhalen over zonde aan te horen. Toch wel arrogant.

De Dordts gereformeerde geloofsbeleving wijst juist op nederigheid tegenover de Bijbel, het boek waardoor je opnieuw geboren bent. Dat benadrukt men “om God te eren en alle menselijke hoogmoed neer te drukken”. Juist wie de kracht van de Bijbel ervaren heeft, is een mens van God die graag psalm 56 zingt.

Ik roem in God; ik prijs ’ t onfeilbaar WoordIk heb het zelf uit zijnen mond gehoord

Uitleiding

Er is in deze tijd in onze kerken een eenzijdig accent op de menselijke beleving ten koste van de Bijbelse boodschap. In de kerk moet het goed voelen en als Gods boek ons niet streelt en knuffelt, slaan we het dicht. Vaak wordt niet eens meer het gevecht met Gods Woord aangegaan, het wordt gewoon dicht geslagen of aan de kant gezet.

Dat een mens met de bijbel vecht is begrijpelijk. De Bijbel kan mij duidelijk maken dat ik bepaalde dingen moet laten die ik toch zo graag doe. Daar baal ik van. Gods Woord kan bepaalde dingen verbieden die ik als pastor heel moeilijk vindt.

Daar bots ik wel eens tegen op. Worstelen met Gods Woord is beter dan het te negeren. En die worsteling kan als je buigt voor dat Woord je met Jakob de man van God maken: Israël. Ik heb gewonnen toen ik het verloor.

Laten wij weer mensen van God worden. Mensen die leven op de adem van Zijn stem.

Ik sluit af met een citaat uit het boek van prof.dr. C. Trimp dat Dolf al noemde. Trimp schrijft vol eerbied en liefde over Gods Woord. Het vat fraai samen wat ik met u wilde delen:

Zo vaak wij de Schriften lezen, voorlezen of verkondigen, hebben wij met God zelf te maken. Daarin is zijn stem, zijn kracht, zijn leven-wekkende Geest. Lees de Schriften voor en in de huizen en/of kerkgebouwen steekt de wind op! God schakelt mensenadem (= mensenwoorden) in om zelf het Woord te nemen en als de levende God in eigen persoon aan het werk te gaan. Hij ‘blaast’ en maakt leven, waar geen leven was.

Hoe zou de ‘mens Gods’ dat ooit vergeten? ⁸

« Woorden van God voor mensen van God (1) - Verontrusten laten zich horen »