Het klinkt aannemelijk. Of je nu voor of tegen vrouwen in de diverse ambten bent, daar staat of valt je zaligheid toch niet mee? Dat zal niemand durven beweren. Het klinkt ook als een retorische vraag, waarop het antwoord eigenlijk bij voorbaat al duidelijk is. Nee, natuurlijk hangt ons heil niet van je standpunt in deze kwestie af. Dat hangt af van je geloof en overgave aan Jezus Christus, de enige Middelaar tussen God en mensen.
Overduidelijk werkt deze opmerking relativerend. De hele man, vrouw en ambt-discussie is ook maar betrekkelijk, gezien vanuit het geheel van Gods heil. Gemakkelijk komt de suggestie er in mee: waar maak je je eigenlijk druk over? Moeten we hierdoor van elkaar vervreemden? Laten we leren omgaan met verschillen in de kerk! Zeker wanneer het zaken betreft, waar ons heil uiteindelijk niet van afhangt.
Toch is het de moeite waard om deze bewering, soms verpakt in een retorische vraag, onder de loep te nemen. Er gebeuren wel een paar dingen. Allereerst valt op dat deze manier van zeggen nogal uitgaat van het eigen belang. Maar is dat wel de goede toonhoogte? Belangrijker is toch of God de eer krijgt, die Hem toekomt?
Op dat niveau plaatst de apostel Paulus ons ook in 1 Tim. 3. Het is van belang dat we weten hoe we ons in de gemeente, als het ‘huishouden’ van de levende God, hebben te gedragen. In dat kader geeft hij ook aanwijzingen voor de positie van man en vrouw.
Bovendien verschuift bijna ongemerkt de focus. In de gereformeerde belijdenissen wordt aangegeven dat als eerste kenmerkend is voor een gemeente van Jezus Christus, dat zij zich in alles richt naar het Woord van God. Niet of mijn heil wel of niet in geding is, is maatgevend, maar of het geheel van het Woord van God als zuiver kompas dient en gevolgd wordt. In zo’n gemakkelijk uitgesproken, zinnetje zak je eigenlijk weg onder het niveau, waarop een kerk kijkt, overweegt en beoordeelt. Op dat niveau zijn we als kerken ook met elkaar verbonden: de eenheid van het gezamenlijk geloof, in gehoorzaamheid aan de Heilige schrift (Kerkorde art. A1). Op dát hoogstaande niveau zullen we dan ook onze gesprekken moeten voeren en onze afwegingen maken. En juist op dít punt is het uiterst zorgelijk dat de synode van Meppel maar één lijn uit de Schrift laat spreken.
En: klopt het wel dat ons heil niet in geding is? Op het eerste gehoor lijkt dat aan geen twijfel onderhevig. Maar is het niet te vluchtig en oppervlakkig bekeken en te snel beweerd? De Bijbel maakt ook duidelijk dat een kleinschalig, onopvallend en ergens heel begrijpelijk begin op termijn grote gevolgen kan hebben. Zoals bij een wissel in een spoorlijn de sporen in eerste instantie nog dicht bij elkaar lopen, maar na verloop van tijd steeds verder van elkaar gaan wijken. De stam Dan is daarvan een afschrikwekkend voorbeeld. Klein en begrijpelijk begonnen (Richt. 17 en 18), maar de afwijking trekt in de loop van de geschiedenis zijn sporen en uiteindelijk ontbreekt de stam op het appel in Opb. 7.
Eigenwilligheid in onze eredienst aan God werkt door. Wanneer methodisch aan het geheel van Gods Woord tekort wordt gedaan, zal er steeds meer sneuvelen. Het Evangelie is immers niet naar de mens. Vroeg of laat komt dan ook zomaar de verzoening door Jezus Christus ter discussie te staan.
In 2003 wees prof. J. Van Bruggen daar al op. Op www.digibron.nl is onder ‘Een betrouwbaar kompas’ een interview te vinden. Moeten de Heilige Schriften worden gelezen zoals ze zichzelf presenteren of dwingen moderne inzichten tot aanpassing? Om schipbreuk te voorkomen laat Van Bruggen een krachtig tegengeluid horen. Er liggen immers al schepen op het strand.
De vraag luidt: Loopt de huidige discussie binnen de gereformeerde gezindte rond het Schriftgezag voor u parallel met die binnen de Gereformeerde Kerken van weleer? Van Bruggen reageert: „Volledig. Waar is de strijd in de Gereformeerde Kerken begonnen? Bij de kwestie van de vrouw in het ambt. Professor Kuitert heeft destijds al gezegd: Met de teksten over de vrouw in het ambt mag je sjoemelen, maar als ik bij andere teksten vragen plaats, wordt dat verboden. Daarin had hij groot gelijk. Dat maakt de kruimeldieven zo gevaarlijk. Mensen als Kuitert, Wiersinga en Den Heijer, die consequent waren en gewoon op dezelfde lijn doorgingen, mochten even niet, maar kwamen later vanzelf terug.”
Voor alle duidelijkheid: wat ons betreft raakt dat ook en allereerst onszelf! Hoe je er ook in staat, is er sprake van eigenwilligheid of is er sprake van gehoorzaam luisteren naar en gevolg geven aan de boodschap van God?
Dan gaat het niet eerst om de vraag of mijn heil op het spel staat. Maar wel of in de kerk het Woord van God veilig is. Want daarmee is misschien nog niet míjn persoonlijk heil in geding, maar wél het heil van onze klein- en achterkleinkinderen. Gods heil in Christus ontplooit zich immers daar, waar het Woord van God onverkort klinkt, gehoord en gehoorzaamd wordt.
Voor verdere oriëntatie kunt u op deze site terecht bij:
-
Dr. Pieter Boonstra - De priesterlijke lijn
